5 แผ่นจบ
เสียงไทย
ไผ่พญา (ไปรยา สวนดอกไม้) หรือที่คนในวงการเรียกกันว่า จูเลีย อ๊ะ ๆ ไม่ใช่วงการบันเทิงหรอก วงการที่ว่าคือ ดิออร์แกน คอกเทลเลาจ์ระดับเอ็กซ์คลูซีฟนั่นเอง ผู้คนที่เข้ามาถ้าไม่ใช่นักการเมืองก็ต้องเป็นพวกมหาเศรษฐีเท่านั้น ไผ่พญาถือเป็นดาวและเป็นแม่เหล็กของที่นี่ เศรษฐีทุกคนต่างอยากได้ตัวของไผ่พญาทั้งนั้น แต่ทุกคนก็ต้องเกรงอกเกรงใจ สมสุข (โอริเวอร์ บีเวอร์) เศรษฐีที่ร่ำรวยจากการส่งออก แต่ใคร ๆ ก็รู้ว่าเบื้องหลังของเขาคือ เจ้าพ่อยาเสพติดรายใหญ่ที่มีเครือข่ายตั้งแต่เหนือสุดจนใต้สุดของประเทศไทย ไผ่พญาอยากจะเปลี่ยนชื่อสมสุขเป็นสมสู่จริง ๆ เพราะที่สมสุขมาเที่ยวทุกคืนก็เพราะอยากได้ไผ่พญาเป็นเมียเก็บอีกคน แต่ไผ่พญาก็รู้ทันพวกผู้ชาย แล้วใคร ๆ ก็รู้ว่าไผ่พญานั่นแหละเป็นปลาไหลตัวแม่เลยทีเดียว เพราะอย่างนี้ไผ่พญาถึงยังทำงานเป็นเด็กนั่งดริงค์ได้ โดยที่ไม่เคยพลาดท่าใคร จนกระทั่งคืนนี้ ความเหลืออดของสมสุขถึงที่สุด ยังไงคืนนี้เขาต้องได้เธอให้ได้ สมสุขจึงได้ให้บรรดาลูกน้องล้อมหน้าล้อมหลังพาไผ่พญาไปยังบ้านเขา ไผ่พญาตกอยู่ในสถานการณ์คับขัน ยังดีที่เธอพกยานอนหลับอย่างแรงเอาไว้ติดตัวเผื่อฉุกเฉินเสมอ สมสุขนอนยิ้มกริ่มหลับไปไม่รู้ตัว ไผ่พญามองแล้วยี้ปากว่าคนอย่างสมสุขไม่มีทางได้แอ้มเธอแน่ ก่อนที่ไผ่พญาจะเห็นสร้อยทองมีจี้เป็นแท่งสี่เหลี่ยมที่คอของสมสุข ไผ่พญาจึงขอมาเป็นค่าเปลืองเนื้อเปลืองตัวของเธอสำหรับคืนนี้ หรือเรียกง่าย ๆ ว่าตบทรัพย์นั่นเอง ไผ่พญากำลังจะย่องหนีออกมา แต่แล้วเสียงปืนหลายสิบนัดก็ดังสนั่นหวั่นไหว ไผ่พญาตกใจก่อนจะเห็นกลุ่มชายชุดดำหลายคนบุกเข้ามาในบ้านของสมสุขแล้วฆ่าลูก น้องของสมสุขจนเกลี้ยง ไผ่พญาพยายามปลุกสมสุขแต่สมสุขก็ไม่รู้สึกตัว ขณะที่ไผ่พญาเองก็ได้ยินเสียงเท้าคนเดินเข้ามาใกล้ทุกที ไผ่พญารีบหลบเข้าไปในตู้เสื้อผ้า แล้วสิ่งที่เธอเห็นจากรอยแยกที่ประตูตู้เสื้อผ้าก็คือ มือที่ใส่ถุงมือดำกำลังลั่นไกใส่สมสุข เธอไม่เห็นว่าใครเป็นคนที่ใส่ถุงมือนั้น แต่คนที่เธอเห็นหลังจากไอ้มือดำนั่นยิงสมสุขก็คือ พายัพ (สาริน บางยี่ขัน) ที่กำลังมองร่างไร้วิญญาณของสมสุขอย่างสะใจ ระหว่างนั้นลูกน้องต่างเข้ามารายงานว่าไม่พบสิ่งที่หา แต่แล้วเสียงของไอ้มือดำก็ดังขึ้น ว่ายังมีผู้หญิงอยู่ที่นี่ พายัพหันไปมองก็เห็นรองเท้าของไผ่พญา ไผ่พญาที่หลบอยู่ในตู้รีบสวดมนต์เป็นการใหญ่ แล้วก็เหมือนคำสวดมนต์จะได้ผล เมื่อเสียงรถหวอตำรวจดังมาแต่ไกล พายัพจึงได้บอกทุกคนให้รีบหนีกันก่อน ไผ่พญากลับมาบ้านอย่างอกสั่นขวัญแขวน ก่อนที่ ลำไย (ณหทัย พิจิตตรา) แม่บังเกิดเกล้าผู้เอาแต่กินเหล้ากับเล่นไพ่ พอเห็นไผ่พญาก็ไม่วายขอเงินอีก แล้วยิ่งเห็นไผ่พญาใส่สร้อยทองที่เพิ่งได้จากสมสุขมาก็อยากขอไปทำทุน แต่ไผ่พญากลับรู้สึกผิดจากการที่ทำให้สมสุขต้องตาย ถ้าเธอไม่ใช้ยานอนหลับ บางทีเขาอาจจะหนีพ้นแล้วก็ได้ ไผ่พญาปฏิเสธที่จะให้สร้อยกับลำไย ถึงแม้เธอจะรักแม่ขี้เมาแค่ไหนแต่เธอให้สร้อยเส้นนี้กับใครไม่ได้ ข่าวการเสียชีวิตของสมสุขดังไปทั่วบ้านทั่วเมือง ไผ่พญาลังเลว่าควรจะนำเรื่องนี้ไปบอกกับตำรวจดีไหม ไผ่พญาคิดไม่ตกเพราะถ้าทำอย่างนั้นก็เหมือนพาตัวเองเข้าไปสู่อันตราย ไผ่พญาจึงทำตัวเงียบแล้วไปทำงานตามปกติ ทันทีที่ถึง ขิง (ทศพร รถกิจ) บาเทนเดอร์ชายเพื่อนจอมแสบกับ กระดังงา (คีตภัทร อันติมานนท์) แฟนสาวที่คอยหาเรื่องหาราวให้กับไผ่พญาตลอดเวลา รีบมาบอกไผ่พญาว่ามีคนมารอพบไผ่พญา ดูท่าจะเป็นเสี่ยกระเป๋าหนักกว่าสมสุขอีก ไผ่พญาคิดว่าหลังพายุฟ้าย่อมแจ่มใสเสมอ แต่ไผ่พญากลับคิดผิด เพราะคนที่มารอพบเธอคือ พายัพ นั่นเอง ไผ่พญารีบหนีออกมา แล้วได้รู้ว่าที่พายัพมาหาเธอเพราะคิดว่าเธอต้องรู้อะไรที่สมสุขให้ไว้กับ เธอก่อนตาย ไผ่พญาหนีรอดจากการไล่ล่าของพายัพมาได้ แต่ก็เหมือนหนีเสือปะจระเข้ เมื่อไผ่พญาได้ยินข่าวในโทรทัศน์ว่าขณะนี้ทางตำรวจกำลังตามหาหญิงสาวที่อยู่ กับสมสุขก่อนตาย ซึ่งคาดว่าจะเป็นนกต่อให้มือปืนเข้ามาฆาตกรรมสมสุข